ਮਹਾਰਾਜਾ ਕਰਮ ਸਿੰਘ (1798-1845), ਪਟਿਆਲਾ ਰਿਆਸਤ ਦਾ ਚੌਥਾ ਪਟਿਆਲਵੀ ਸ਼ਾਸਕ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਜਨਮ ਰਾਜਾ ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ (1773-1813) ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਆਸ ਕੌਰ ਦੇ ਘਰ ਸ਼ਾਹੀ ਸਿੱਧੂ ਗੋਤ ਦੇ ਇੱਕ ਜੱਟ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਥਾਪਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਗੋਰਖਿਆਂ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਈਸਟ ਇੰਡੀਆ ਕੰਪਨੀ ਦਰਮਿਆਨ ਹੋਈ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਉਹ 30 ਜੂਨ 1813 ਨੂੰ ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਨਵੇਂ ਰਾਜੇ ਦੀ ਮਾਤਾ ਨੇ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਿਆ। ਉਹ ਬੀਬੀ ਰੂਪ ਕੌਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ 3 ਧੀਆਂ ਸਨ।

ਉਹ ਇੱਕ ਯੋਗ ਸ਼ਾਸਕ ਸੀ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਗੋਰਖਾ ਘੁਸਪੈਠ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਹਿਮਾਲਿਆ ਦੀਆਂ ਤਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਖੇਤਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੌਰਾਨ, ਪਟਿਆਲਾ ਨੂੰ ਗੁਆਂਢੀ ਰਾਜਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰੀ ਖਤਰਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਐਂਗਲੋ-ਸਿੱਖ ਯੁੱਧਾਂ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਅਸ਼ਾਂਤ ਦੌਰ ਵਿੱਚ। ਕਰਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਗਠਜੋੜ ਅਤੇ ਲੜਾਈਆਂ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਰਣਨੀਤਕ ਸੂਝ-ਬੂਝ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਹਨਾਂ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ। ਪਹਿਲੀ ਐਂਗਲੋ-ਸਿੱਖ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਉਸਦੀ ਅਗਵਾਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ।

ਉਸਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੌਰਾਨ, ਪਟਿਆਲਾ ਨੂੰ ਗੁਆਂਢੀ ਰਾਜਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰੀ ਖਤਰਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਐਂਗਲੋ-ਸਿੱਖ ਯੁੱਧਾਂ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਅਸ਼ਾਂਤ ਦੌਰ ਵਿੱਚ। ਕਰਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਗਠਜੋੜ ਅਤੇ ਲੜਾਈਆਂ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਰਣਨੀਤਕ ਸੂਝ-ਬੂਝ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਹਨਾਂ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ। ਪਹਿਲੀ ਐਂਗਲੋ-ਸਿੱਖ ਜੰਗ (1845-1846) ਦੌਰਾਨ ਉਸਦੀ ਅਗਵਾਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ।

ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਥਾਨਾਂ 'ਤੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਾਂਭ-ਸੰਭਾਲ ਲਈ ਅਦਾਰੇ ਬਣਾਏ। ਉਸ ਦਾ ਰਾਜ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸੀ ਅਤੇ ਦਸੰਬਰ, 1845 ਵਿਚ ਇਸ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।